Epilepsie bij honden en katten is een aandoening die we regelmatig zien in de praktijk.
Als gevolg van een overmaat aan zenuwprikkels ontstaat er “kortsluiting” in de hersenen bij de hond of kat en treedt er aanvalsgewijs een storing op.
Er zijn twee vormen van epilepsie te onderscheiden:
- De primaire vorm met geen aanwijsbare oorzaak; ook wel idiopatische (erfelijke) vorm of ware epilepsie genoemd. Deze vorm komt verreweg het meeste voor. De eerste aanval ontstaat meestal tussen de leeftijd van 6 maanden en 6 jaar).
- De secundaire vorm met een aanwijsbare oorzaak (ook wel symptomatische vorm) b.v. door vergiftiging, hersenbeschadiging, te laag suikergehalte, bepaalde virussen, tumor, etc.
Er zijn verschillende vormen van epilepsie:
- De gegeneraliseerde aanval: deze is het meest bekend en komt ook het meeste voor: het hele lichaam verstijfd en heeft spastische krampen, de hond is buiten bewustzijn en laat urine en/of ontlasting lopen
- Een partiële aanval: deze aanval beperkt zich tot een gedeelte van de hersenen. Het kan wel uitbreiden tot een gegeneraliseerde aanval. Het uit zich in zenuwtrekjes/stuiptrekkingen van de ledematen.
- Een psychomotorische aanval: deze aanval uit zich door afwijkend gedrag; b.v. denkbeeldige vliegen happen, naar de staart happen, huilen/janken, rondjes rennen etc
- Cluster aanvallen: bij dit type epilepsie treden er meerdere aanvallen in een korte tijd achter elkaar op (in ieder geval meer dan één aanval per 24 uur)
- Status epilepticus: dit is een aanval die langer dan 10 minuten duurt en is levensbedreigend. Het dier dient onmiddellijk door een dierenarts behandeld te worden!
De diagnose wordt gesteld aan de hand van vragen aan de eigenaren, een uitgebreid lichamelijk onderzoek waardoor verdere gezondheidsproblemen uit worden gesloten en d.m.v. een volledig bloedonderzoek, en in zeldzame gevallen een MRI-scan.
Epilepsie kan behandeld worden met medicatie; meestal Phenobarbital of Imepitoïne . Na 1 aanval besluit de dierenarts meestal nog niet om meteen tot medicatie gift over te gaan, maar bij meerdere aanvallen in korte tijd of als de aanvallen lang duren zal dit wel (meestal levenslang) noodzakelijk zijn. In het begin is het zoeken naar de juiste dosering een uitdaging en zal er af en toe bloedonderzoek moeten worden gedaan naar de lever- en nierwaardes en de medicatie spiegel in het bloed. Het doel van de behandeling is om de aanvalsfrequentie, de -duur en de -ergheid te reduceren, waarbij de hond of kat een goede levenskwaliteit heeft zonder al te veel bijwerkingen, maar ook zeker voor de eigenaar aanvaardbaar is. Aanval-vrij is zelden mogelijk, maar eenmaal goed ingesteld kan de hond of kat nog een goed leven leiden.
Een voorbeeld van een milde epileptische aanval kunt u zien via de volgende link: https://www.youtube.com/watch?v=qbje08rp5Lo
